Heves etmişken bunları paylaşmaya, devamını getireyim dedim. Yine mevsimlerden sonbahar mı kış mı hatırlayamıyorum. Zaten genel olarak da pek bir şeyi hatırlamıyorum. Sorun yok o yüzden.
Önceki yazılarda denizden beş dakika yürüme mesafesinde yaşadığımdan ama hiç denize doğru yürümediğimden bahsetmişimdir. Bu da o yürüdüğüm günün fotoğrafları. Kısaca bahsedeyim yine o günden hemen.
Çok çok çok ama çok üzücü bir şekilde, yaşadığım yer tamamen inşaatlarla dolmaya başladı. Şu yol, şu gittiğim yol, o bile inşaatlarla doldu. Rüzgar eskisi gibi esmiyor, biz ve komşular eski manzaramızdan mahrum. Aç gözlülük öyle böyle değil. Okula giderken otobüsü beklemek için yolun karşısına geçerdim. Birkaç adım daha attığımda bizim ev ve komşuların evlerinin arasında ufak da olsa deniz görünürdü. Şimdi o yok, hangi vakit ararsan ara deniz manzarası yok.
Dağları bile artık doğru düzgün göremiyorum. O tarafta da inşaat, bu tarafta da inşaat. Neyse, sinirlerime, hüznüme hakim olamadım yine. İşte kısacası inşaat alanlarından nasıl geçeceğimi bilmediğimden ve komşularımın köpeklerine verdikleri vahşi eğitimden ötürü babam gitmemi istemiyordu tek başıma. İkna ettim beraber gittik. Tam gün batımında gittik, muhteşem bir günde gittik!
Tarlalardan geçtik, güzel beyaz bir ev gördük, ağaçlar çok güzeldi, yaşadığım yer bunca bencilliğe rağmen yine de güzeldi.
Sonrasını da anlatayım. Başka gitme şansım olmadı çünkü çok yağmur yağdı, o geçtiğimiz tarlalara bir şeyler ekildi, sürüldü (ben de pek bilmiyorum noldu), inşaatlar daha da büyüdü. Ek olarak da bir önceki yazıda anlattığım gibi, dışarı çıkmayışlarım başladı.
Başlamadan not, fotoğrafların yanılmıyorsam hiçbirinde ekstra bir efekt yok. Bazılarında sadece ışık ayarlaması olabilir.
Bir not daha, fotoğraflar oraya yürümeye başlamamız, deniz kenarı ve çevresi, yukarıya çıkış ve eve dönüş yolu olarak bir nevi sıralı gidiyor. Bazı fotoğraflar birbirinin aynısı gelebilir ama ben hiç öyle düşünmedim. Bir dakika sonrası, iki dakika sonrası, on dakika sonrası belki. Farklı.
