cezayir hayali

internette fas'ın renkli fotoğraflarına denk gelince erkek arkadaşıma "ben fas'a gitmek istiyorum" dedim, "bir gün gidilir" dedi.

eskiden hep kuzey ülkelerine gitmek isterdim. onların renkleri bana daha çok hitap ediyormuş gibi gelirdi. jeoloji okumak istediğim dönem izlanda'nın jeolojik açıdan genç bir ülke oluşu hele! yanardağlar, kayalar, jeotermal oluşumlar.. sanırım farklı bir aşk hikayesiydi izlanda ile aramdaki. daha çok araştırdıkça tüm kuzey'e aşık oldum.

soğuklardan olsa gerek. sıcak beni boğar, soğuk havalarda kemiklerimi ısıtan güneş haricinde güneşten kaçarım.

sonra geçen yaz hayatımda ilk defa albert camus okudum. tabii yabancı'dan başladım. aslında konuk hikayesini okuyacaktım, hikayenin içinde bulunduğu kitap ile karıştırdım. istanbul'a gidecektik galiba, evde internet bitmişti ve vakit geçirmenin yolunu kitap okuyarak bulmuştum.

ilk cormac'in yol'unu okudum, sonra yabancı'yı. sıcaktan bahsedişi beni klima altında sabahın beşinde daraltıyordu. yine de başka şeyler de oldu ve cezayir'i merak ettim. o günden sonra aklıma sıcak yerlere gitmenin düşüncesi yerleşti.

balkonlar, akşama doğru balkonda oturup yoldan geçenleri izlemek, kahve, yüzmek, basit bir hayatın düşüncesi...

herkes okuduğu kitaplardan neler çıkartır bilemem. birileri bana akımları, cümlelerin sakladığı durumları anlatırken büyüleniyorum. ben, şahsen, anlamıyorum. bu da geçen sene fark ettiğim bir şeydi ve o zamanlar birlikte olduğum sevgilime anlatmıştım durumu. güzelliği görüp takdir edebiliyorum ama anlayamıyorum. ve üzülmeyi de bıraktım. ortamlar hoşuma gidiyordu.

algılarsam bir şeyleri ne güzel! yoksa da böyle bir olay, ah, dert değil. olduğu kadar artık.

neyse işte, cezayir'e gitmek, atlas dağlarını görmek istedim. geçen aylarda utangaçlığımdan konuşamadığım biri bana gözlerimi kapattırdı, düşündüklerimi söylememi istedi. cezayir. fas'ı da gezmek, sokaklarında dolaşmak istiyorum.