dün hayatımda ilk kez bir psikolog ile konuştum. çekine çekine gittim, ya içime dert edindiğim bu şeyler bir ceviz kabuğunu bile doldurmuyorsa diye korktum. ağlayıp zırlar ve konuşamam diye de korktum.
çok kaygım varmış. stresim, paniğim, yetersizlik duygum, onay ihtiyacım.. pek hatırlamıyorum tüm konuşmayı ama bunları eminim duyduğuma.
işe mola vermem gerekiyormuş uzunca bir süre belki. her şeye koşturmak, sorumluluk üstüne sorumluluk almaya çabalamak bana pek iyi gelmemiş. yarım saat bile olsa yürümeliymişim.
neyse işte öyle böyle derken normalde iki hafta sonrasına randevu yazarım ama sana haftaya yazacağım dedi ve bu süre içerisinde gözlem yapmamı, birazcık sosyalleşmeye çaba göstermem gerektiğini ve yürümemi tavsiye etti. ben de onları günlüğe not ederim diye düşündüm ama sonra defteri bulamadım o yüzden buraya yazacağım.
dün yaptıklarım şöyleydi.
iran çayı içtim
kuruyemişçiye gidip kendime kooccaman antep fıstığı paketi yaptırdım ve tek oturuşta yedim
canım çok çekiyordu, marketten humus ve makarna aldım. salçalı makarna yapıp humusla beraber yedim
bulaşık yıkadım
çay demledim
konuşmak istediğim kişi bunu bugüne erteledi ve yine içimdekileri dışarı atamamanın verdiği huzursuzlukla birkaç dakika ağladım
bir sürü himym bölümü izledim
erken uyudum (12 gibi)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder