Bir düşünceyi aşılamaya çalışmak

Phildel'den Qi parçasını başlarkenden öneriyorum, iyi dinlemeli- okumalar.

Ben eskiden şuan olduğumun on katı bir şey ergendim. Ne güzel bir başlangıç oldu, neyse. Bir kişiden beklediğim davranışı bulamadığımda tüm gücümle üstüne giderdim. Beni sevmiyorsa, sevmeliydi. İlgilenmiyorsa ilgilenmeli, bunaltıyorsa benden o bıkmalıydı. İradeye karşı hareket etmeye çalışıyordum kısacası. On yedinci yaşımın bana öğrettiklerinden oldu bu, kimseye bir şeyi zorla yaptıramazsınız. Bence "zorla güzellik" diye bir olay olamaz. Ha oldu gibi oluyor dışarıdan diyelim, iç ile bütün değilse bir anlamı yoktur.
Bir düşünceyi aşılamaya çalıştığımda oluşacak ne varsa kişinin içinde, yapay olacağını öğrendim. Özgür irade yoksa da olacak olanın da biteceğini kavradım. Varsın bazı şeyler olmasın, kaderin önüne geçmeye çalışmak yersiz artık.
Eskiden ortaya ekmek kırıntıları serpiştirirdim. Hani ille kişiyi kendi isteğime göre değiştirecektim ya, kendi algımı yerleştiriyormuşum bu kişinin beynine. On yedinin bir diğer kattığı şey, hayatıma bana böyle hisler yaşatacak insanlar almamam gerektiğini anlamam oldu. Uğruna mental sağlığımdan olmayacağım kişiler dizdim hayat kolyeme, inciler olarak. Bunu büyük bir aşk manasında demiyorum. Arkadaş, dost, aile üyeleri, herkes.
Artık Inception-vari düşüncelerim yok, hedeflerim yok.
On yedi bana iyi geldi sanıyorum.
Bir ara kesinlikle on yedimde neler öğrendiğimi yazmalıyım.

Kimsenin özgür iradesine karışmayın, büyük hayat öğütü.

Edit : Dün bütün gece 'özgür iradeye karşı gelemezsin' fikrini hangi filmden bildiğimi hatırlamaya çalışıyorum sonunda buldum, Bruce Almighty!

Bu arada yazının ortasında şarkı Ludovico Einaudi'den Night oldu, ona da bir şans verin. Çokça iyi geceler herkese.

    

  

Fotoğraflar Lucas Marcomini'den, yer Finlandiya.