eski sevgilim benle ilgili en sevdiği detayın her şeye aşık olmam olduğunu söylemişti bir keresinde. her şeye aşkla bakıyormuşum, her şeyden büyüleniyormuşum. ayrılmamızın sebeplerinden birisi de bunu yitirmemdi sanırım, artık aşkımı da içimde yaşıyordum ki ben coşkulu biriydim, parmak uçlarımdan taşardı bu tür olaylar.
toparlanmaya çalışıyorum birkaç aydır. üst üste gelen kötü haberler, ayrılıklar, yitirmeler.. her şey kabuslarım için birer materyal haline geldi. evvelki gece kendimi saatlerce ağlarken gördüm rüyamda, neye ağladığımı hatırlamadan. belki de bazı anların gerçekleşmemesine üzülmüştüm. neyse. terler içinde kalktım, yorgun kalktım. sanki gerçekten ağlamıştım. aynı gecenin başka bir rüyasında da bu hayatta en sevdiğim kişiyi bana ağız dolusunca nefret haykırırken gördüm. ağlamadım. üzgünüm ve özlüyorum sadece. artık içimden bu konuya ağlamak gelmiyor.
numarasını silmiştim. bir kağıda karaladım, eğer gerçekten ihtiyacım olursa ulaşabilecektim. ihtiyacım oldu. ona ihtiyacım vardı. artık gittiğini, buralarda olmadığını ve de olmayacağını söyledi bana. tüm hüznümü anlattım ve ben de gittim. niye uykumda bana gelmiyor? niye uykumda olsun beni bulmuyor? giderken de söylemiştim, arıyor arıyor ve bulamıyorum. yoksun.
birlikte dinlediğimiz şarkılara dans ediyorum şimdi.
bu da böyledir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder